Το πρώτο μισό του 19ου αιώνα βλέπει το Παρίσι να γίνεται πρωτεύουσα της λυρικής τέχνης· ξένοι συνθέτες και τραγουδιστές συρρέουν στις μεγάλες σκηνές της Όπερας και του Ιταλικού θεάτρου.
Από τις λυρικές τραγωδίες ως τα μεγάλα ιταλικά δράματα και από τα έργα επικαιρότητας ως τις ξεκαρδιστικές παρωδίες των μεγάλων μελοδραμάτων αυτή η καθημερινή ζωή κάνει να ξαναζούν ο Ροσίνι παρέα με τον Μπερλιόζ και ο ευνούχος Κρεσεντίνι παρέα με την Μαλιμπράν.
Οι μεγάλοι θρίαμβοι της σκηνής και τα μικρά ανέκδοτα των παρασκηνίων· η συγκίνηση του κοινού στις πρεμιέρες και η μεθοδική οργάνωση της «κλάκας»· οι αληθινοί φανατικοί οπαδοί της ιταλικής μουσικής και οι ψευτοόπερες πολιτικής προπαγάνδας· όλα αυτά πλευρές της μουσικής ζωής -αυθεντικές ή τεχνητές- στις δοξασμένες της ώρες μέσα σε μια κομψή κοινωνία, που οι διασκεδάσεις της την οδηγούν από τον Κεραμεικό στην Όπερα και από τη Λεωφόρο των Ιταλών στα σαλόνια της αριστοκρατίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
