Τα προγράμματα ιδιωτικοποίησης των φυλακών αποτελούν μια καινούργια πραγματικότητα της τελευταίας δεκαετίας. Είναι από τα σπάνια εκείνα θέματα, στα οποία -αντίθετα προς ό,τι συνήθως συμβαίνει- προηγήθηκαν οι πολιτικοί επικαλούμενοι ανάγκες της σωφρονιστικής πράξης και προβλήματα λειτουργίας των ως σήμερα γνωστών φυλακών και ακολουθούν τώρα οι θεωρητικοί επινοώντας θεωρητικά σχήματα, αναζητώντας θεμέλια για τη στήριξη ή την απόρριψή τους, συζητώντας δογματικά επιχειρήματα υπέρ ή κατά της δημιουργίας φυλακών ιδιωτικών, ιδιωτικοποιημένων, επί συμβάσει ή όπως αλλιώς κι αν ονομαστούν. Σήμερα είναι πια συνηθισμένο φαινόμενο οι όλο και περισσότερο αυξανόμενες παρεμβάσεις του ιδιωτικού τομέα και ο ήδη έντονος ανταγωνισμός του με το δημόσιο τομέα στο κυνήγι της οικονομικής ανάπτυξης. Οι εκδηλώσεις και οι επιρροές των μεταξύ τους σχέσεων στη λειτουργία του σωφρονιστικού συστήματος, πολύ γρήγορα θα οδηγήσουν σε νέα σχήματα, που σήμερα είναι ίσως δύσκολο να τα συλλάβουμε. Οπωσδήποτε, η σύγκρουση ανάμεσα στην παραδοσιακή `δημόσια` φυλακή και στις καλπάζουσες νέες μορφές οργάνωσης της προοιωνίζεται έντονη. Ο απόηχος από τις πρώτες αναγνωριστικές αψιμαχίες έχει ήδη φθάσει και στη χώρα μας. Το παρόν κείμενο ξεκίνησε ως καταγραφή του εναρκτήριου μαθήματος (11 Οκτωβρίου 1994) της ακαδημαϊκής χρονιάς 1994-1995 προς τους φοιτητές που κατά τη χρονιά αυτή επέλεξαν το μάθημα γενικής επιλογής της Σωφρονιστικής. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]