Τρωάδες - Μήδεια
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-05-1770-5
Ελληνική, Νέα
€ 12.00 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
23 x 15 εκ, 156 σελ.
Ελληνική, Αρχαία (γλώσσα πρωτοτύπου)
Σύντομη περιγραφή
Μια μετάφραση για να είναι ωραία πρέπει να είναι πιστή. Η ποίηση είναι λόγος αυθαίρετος αλλά οργανωμένος με αυστηρότητα. Η αυστηρότητα αυτή θέτει αδυσώπητους όρους. Μέσα από ένα άκαμπτο, δάνειο σχήμα, και με περιορισμένες στο ελάχιστο τις δυνατότητες κινήσεων, ο μεταφραστής διεκδικεί την απόλυτη ελευθερία που εκλύει η πράξη της δημιουργίας.
Περιγραφή

Οι πληροφορίες για τις γλωσσικές περιστάσεις και εμπειρίες μέσα στις οποίες οι αρχαίοι τραγικοί παρουσίασαν τις δικές τους γλωσσικές αποκλίσεις είναι ανύπαρκτες. Από τη στιγμή αυτή αρχίζει και ο αγώνας με την αντίσταση και τη μοναξιά των κειμένων. Κειμένων των οποίων τις λέξεις μπορούμε να ερμηνεύσουμε εννοιολογικά, είναι όμως αδύνατον να τους ξαναδώσουμε το διάχυτο λειτουργικό άρωμά τους. Για να περιοριστώ σε μιαν απλή, περίπου μονοκύτταρη, έκφραση άλγους: «αἰαῖ», «ἰώ», «οἴμοι», «ἔ», «ὤμοι», «φεῡ», «οἴ», «ἰού», «ἐή», «ὀτοτοτοῖ», «πύππαξ», «πόποι», είναι μια ποικιλία επιφωνημάτων που χρησιμοποιούν ο Αισχύλος στην Ορέστεια και ο Ευριπίδης στις Τρωαδίτισσες. Επειδή, σαφώς, τα διαφορετικά αλλά ταυτόσημα αυτά επιφωνήματα δεν χρησιμοποιούνται απλώς χάριν ποικιλίας, βάσει ποίων στοιχείων θα μπορούσαμε σήμερα να διακρίνουμε και να καταλάβουμε τη διαφοροποιούμενη, και κατά περίσταση επιδιωκόμενη, αισθητική λειτουργία τους; Επιπλέον: πέρα από τα ήδη κορεσμένα «αλί», «αχ» και «οϊμένα», [DΚ1] με ποια άλλα μέσα θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε μεταφραστικά στη διαφοροποίηση αυτήν;

Σχετικά με τις Τρωαδίτισσες, η μεταφορά ορισμένων σημείων τους στην τωρινή μορφή της γλώσσας μας έγινε μέσα από αντιστοιχίες του νεότερου ελληνικού ποιητικού λόγου, επώνυμου είτε ανώνυμου. Η επιλογή ήταν εσκεμμένη, γιατί τα πάθη τους είναι ακόμα τόσο οικεία όχι μόνο στην ιστορική, αλλά και στην τρέχουσα μνήμη μας. Εσκεμμένα επίσης, ορισμένες λέξεις που εννοιολογικά έχουν σήμερα διαφοροποιηθεί διατηρήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν με την αρχική σημασία τους.

(«Τρωαδίτισσες Α΄», Κρασί και νύμφες. Μικρά κείμενα επί παντός, σ. 144-145)

Ο Θανάσης Βαλτινός έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα, όπως και σενάρια για τον κινηματογράφο. Έχει επίσης μεταφράσει αρχαίους τραγικούς (Αισχύλου, Ορέστεια, Ευριπίδη, Τρωάδες, Μήδεια.

Τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις της Εστίας.

 [DΚ1]Αυτά είναι στα νέα ελληνικά, δεν χρειάζονται πολυτονισμό. Έτσι;