«Μα που να χάθηκε,
πριν από λίγο το είδα»
ρώτησε το νυχτεριδομπαμπά
τον Πελοπίδα η Ελπίδα,
η όμορφη μακρυμαλλούσα νυχτερίδα.
«Ποιο έχασες, Ελπίδα μου,
και κρύβεσαι και κλαις
πίσω απ` τα μακριά σου τα μαλλάκια;»
«Έχασα το ροζ, το χνουδωτό, το πιο ωραίο απ` όλα μου τα κοκαλάκια».