`Ξέρω μόνο μια αλήθεια`, λέει κάπου ο φίλος του ήρωα, `ότι θα πεθάνω μια μέρα`. `Κι εγώ`, απαντάει ο ήρωας, `ξέρω δυο αλήθειες, η δεύτερη είναι ότι μια καταραμένη μέρα γεννήθηκα στον κόσμο αυτόν`. Αυτές οι δυο αλήθειες, πότε σαρκάζοντας και πότε κρύβοντας ένα δάκρυ συγκίνησης, φρουρούν το βιβλίο τούτο του Λέρμοντοφ, ` Ένας ήρωας του καιρού μας`. Το φυλάνε για να μη γίνει ποτέ `μελό`, ποτέ φθηνό, ποτέ ψευτοφιλοσοφικό, ποτέ τόσο αυτάρεσκο που ν` αποκλείει τον αυτοσαρκασμό, ποτέ τόσο σαρκαστικό που να παραβλέπει την ομορφιά μιας αυθόρμητης ερωτικής κίνησης, όπως ένα κοκκίνισμα που ανεβαίνει και χαμηλώνουν τα βλέφαρα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]