(. . .) Ιστορίες για τον έρωτα, για τη βία, για την απόλυτη μοναξιά, για το έγκλημα, εφιαλτικές όψεις ενός κόσμου που φαντάζει όσο ποτέ άλλοτε σύγχρονος. Διηγήματα για ανθρώπους που ξεπερνούν τα όριά τους και γκρεμίζονται μπροστά μας. Ο ωμός ρεαλισμός της δεκαετίας του `60, εμπνευσμένος από τα ερμητικά αδιέξοδα της ελληνικής επαρχίας αλλά και από τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του υποκοσμικού και απρόσωπου άστεως.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]