(...) Με χαρακτηριστικά λιτό ύφος, γλώσσα απλή και άμεση -στον αντίποδα του κυρίαρχου, στην εποχή του, λογοτεχνικού ρεύματος του ρομαντισμού- ο Προσπέρ Μεριμέ αναδείχθηκε σε αριστοτέχνη της μικρής φόρμας. Στη συλλογή αυτή συγκεντρώνονται τρεις από τις πιο γνωστές νουβέλες του (Η Αφροδίτη της Ιλ, Ματέο Φαλκόνε και Ταμάνγκο), γραμμένες μεταξύ των ετών 1829-1837, με διαφορετική θεματική και διαφορετικό λογοτεχνικό σύμπαν η καθεμία, με κοινό, όμως, το στοιχείο του εξωτισμού και του `άλλου`. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]