Αυτή είναι η ιστορία του βιολιστή, ενός νεαρού ταξιδιώτη που θέλησε να αλλάξει τον κόσμο με τη μουσική και τους στίχους του. Μου τη διηγήθηκε η Ευτυχία, μια όμορφη κοπέλα με την καρδιά γεμάτη από ποίηση και όνειρα. Μου ζήτησε όμως κάτι παράξενο. . . «Εγώ θα σου διηγηθώ την ιστορία του βιολιστή, αλλά να ξέρεις πως οι ιστορίες είναι δώρα, στιγμές από τη ζωή μας, η ίδια μας η ζωή. . . Θέλω, λοιπόν, σαν αντάλλαγμα για κάθε κομμάτι της ιστορίας που θα σου δίνω, μια δική σου ιστορία. Δε με νοιάζει αν θα είναι αληθινή ή φανταστική! Αυτά τα πράγματα έχουν ελάχιστη σημασία. Θέλω μονάχα να είναι δική σου. . .». Κι έτσι όπως ξετυλιγόταν η ιστορία της, εγώ της διηγιόμουν τις εμπειρίες και τις σκέψεις μου για τη ζωή, τον έρωτα, τον Θεό, με λόγια απλά, σαν παραμύθι! Κι ήταν τόσο απλά, που είδα πια ξεκάθαρα τον εαυτό μου, κι άφησα την καρδιά μου ελεύθερη να μάθει, να νιώσει, να ονειρευτεί και να ερωτευτεί! Χρειάζεται τέχνη να είσαι απλός και ειλικρινής, κι αυτά είναι τα όπλα των ανθρώπων για να βρουν το κουράγιο να ονειρεύονται ακόμη, όπως θα έλεγε κι ο βιολιστής. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]