Ἀπό τίς 2 Ὀκτωβρίου 1971, μέχρι τήν συνταξιοδότησί του την 1η Νοεμβρίου 2004, ἐργάσθηκε στήν Ἐθνική Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος, στήν ὁποία διετέλεσε διευθυντικό στέλεχος.

Ὑπηρέτησε τήν στρατιωτική του θητεία στό ὅπλο τῶν Τεθωρακισμένων, ἀπό τίς 22 Ἰανουαρίου 1973 μέχρι τίς 11 Νοεμβρίου 1975, μέ το βαθμό τοῦ Λοχία καί εἰδικότητα Ἀρχηγοῦ πληρώματος Μέσων Ἁρμάτων.

Ἀπό 14 Ἰανουαρίου 1974 ἕως 20 Μαΐου 1975 ὑπηρέτησε σέ Μονάδα Τεθωρακισμένων τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς τῆς Κύπρου, στήν 21η Ἐπιλαρχία Ἀναγνωρίσεως, ὡς Ἀρχηγός πληρώματος τεθωρακισμένου ὀχήματος. Μέ τήν ἰδιότητά του αὐτή, κατά τήν διάρκεια τοῦ πολέμου λόγῳ τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς στήν Κύπρο, ἔλαβε μέρος σέ πολλές μάχες ἐναντίον τῶν τούρκων εἰσβολέων ἀπό τίς 20 Ἰουλίου ἕως τίς 20 Αὐγούστου 1974.

Σέ τιμητική ἐκδήλωσι πού ἔγινε στήν Σχολή Εὐελπίδων τόν Ἰούλιο τοῦ 2007, τοῦ ἀπενεμήθη τό μετάλλιο τοῦ πολέμου τῆς Κύπρου, ἀπό τόν τότε Ὑπουργό Ἐθνικῆς Ἀμύνης Εὐάγγελο Μεϊμαράκη.

Ἔχει διατελέσει Πρόεδρος (1989 - 1991) καί σήμερα (2024) εἶναι Ἀντιπρόεδρος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΥΠΡΟΥ 1974», πού εἶναι ὁ ἀρχαιότερος Σύλλογος τῶν πολεμιστῶν τῆς Κύπρου, ἱδρυθείς τό 1976, δύο μόλις χρόνια μετά τόν πόλεμο.

Μετά τήν συνταξιοδότησί του, ἐπικεντρώθηκε στήν ἐνδελεχῆ ἔρευνα ὅλων τῶν πτυχῶν τοῦ πολέμου στήν Κύπρο τό 1974, τῶν συνθηκῶν, τῶν αἰτίων, ἀλλά καί τῶν προσώπων πού τόν προκάλεσαν, καθώς καί τῶν τραγικῶν ἀποτελεσμάτων καί συνεπειῶν πού εἶχε γιά ὁλόκληρο τόν Ἑλληνισμό.

Παράλληλα, καταγράφει τήν ἡρωική ἀντίστασι τῶν συμπολεμιστῶν του, πού μέ ἀπαράμιλλη αὐτοθυσία ὑπερασπίσθηκαν τήν Ἐλευθερία, τήν Τιμή καί τήν Ἀξιοπρέπεια τῆς Κύπρου, μή φειδόμενοι καί αὐτῆς ἀκόμα τῆς ζωῆς των.

Μέ ὁμιλίες του σέ διάφορες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου, μέ ἄρθρα του καί μέ συνεντεύξεις του σέ τηλεόρασι, ραδιόφωνο, ἐφημερίδες, περιοδικά καί ἱστοσελίδες, προβάλλει καί ἀναδεικνύει τά ἀποδεικτικά στοιχεῖα γιά τήν ἀλήθεια τῆς περιόδου ἐκείνης.

Τό χρονικό διάστημα 2011 - 2012 ἀσχολήθηκε μέ τήν δημοσιογραφία, ἔχοντας τήν ἐπιμέλεια καί παρουσίασι δύο τηλεοπτικῶν ἐκπομπῶν στόν Τηλεοπτικό Σταθμό BLUE SKY («Ἡ ὥρα τῶν Βετεράνων» καί «Φωνή λαοῦ, Ὀργή Θεοῦ»).

Θεωρεῖ χρέος του νά συμβάλλη μέ κάθε τρόπο, ὥστε νά διατηρηθῆ ζωντανή καί κυρίως ἀναλλοίωτη, ἡ ἱστορική πραγματικότητα γιά τόν πόλεμο τοῦ 1974 καί νά παραδοθῆ αὐτούσια καί ἀληθινή στίς ἑπόμενες γενεές τῶν Ἑλλήνων.

Γι' αὐτό, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2022 ἐκδόθηκε τὸ βιβλίο του «Οἱ Ἔνοχοι», τό ὁποῖο ἀποτελεῖ τήν πρώτη συγγραφική προσπάθειά του.