Βιογράφος του Ελευθέρου Βενιζέλου, έμπειρος ιστορικός ερευνητής και δημοσιγράφος στα ΝΕΑ γεννήθηκε στα Χανιά Κρήτης τον Ιούνιο του 1913 και απεβίωσε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1988.
Τελειόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1938 εγκατέλειψε τις σπουδές του και αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία.
Εργάστηκε στις εφημερίδες και τα περιοδικά:
«Κρητικός Κόσμος» (1938-39),
«Ασύρματος» (1939-1946),
«Απελευθερωτής» (1944),
«Μεγάλη Ελλάς» (1945),
«Το Βήμα» και «Τα Νέα» (1946-74),
«Μπουκέτο», «Ταχυδρόμος», «Ρομάντζο», «Ελληνικός Πλούτος», (1954-73).
Από το 1950-74 στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας.
Έγραψε πάνω από 5.000 άρθρα και τα βιβλία:
«Ο Γολγοθάς της Κρήτης» (1951)
«Η Μαντάμ Ορτάνς» (1965)
«The Sculpture of Modern Athens» (1966)
«Η Μάχη της Κρήτης» (1966)
«Η Κρητική Επανάστασις του 1889» (1971, έπαινος της Ακαδημίας Αθηνών)
«Ελευθέριος Βενιζέλος η Άγνωστη Ζωή του» (1985)
Διετέλεσε αιρετός διοικητικός σύμβουλος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (1959-1974) και της Παγκρητίου Ενώσεως (1969-1972), καθώς και δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αγίας Παρασκευής (1959-1967)).
Πραγματοποίησε επαγγελματικές αποστολές σε όλες τις περιοχές της Ελλάδος και στις Η.Π.Α., Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Βέλγιο, Γιβραλτάρ, Ταγγέρη, Ζαΐρ, Γαλλικό Κογκό, Ν. Αφρική, Κένυα, και Κύπρο.
Με την σύζυγό του Ευγενία Μανωλικάκη, το γένος Ανεμοδουρά, απέκτησαν δύο γιους, τον Γεώργιο και τον Ανδρέα.
Ανήκε στην ομάδα των διάσημων "τεσσάρων δασκάλων" της Αθηναικής δημοσιογραφίας: Πασχάλη Τσαμπάση, Μιμίκο (Δημήτρη) Σβολόπουλο, Νίνο (Διονύση) Σταματόπουλο και τον Γιάννη Μανωλικάκη. Ωραίοι άνθρωποι, φίλοι καλοί, ευγενείς αλλά και πολύ εργατικοί. Στην οδό Κολοκοτρώνη 21 στην Αθήνα, είχαν δημιουρήσει ένα γραφείο, στο οποίο στεγάζονταν το περιοδικό που εξέδιδαν με την ονομασία «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ».
Η ύλη του περιοδικού αναφερόταν στα επιτεύγματα της Ελληνικής βιομηχανίας και των παραγωγικών τάξεων της χώρας. Επίσης, υπήρχε σοβαρή αρθρογραφία και σχολιασμός εκ μέρους των τεσσάρων επιφανών δημοσιογράφων (δούλευαν όλοι σε γνωστές εφημερίδες «Βραδινή», «Ελευθερία», «Έθνος», «Εθν. Κήρυκα», «Νέα», «Βήμα», «Ημερησία» κ.λ.π. Και τα κείμενα τους διαβάζονταν με ενδιαφέρον από τη τότε Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή (1958), τους Υπουργούς της και στελέχη.
Ο Γιάννης Μανωλικάκης ήταν το «πειραχτήρι» της παρέας των «τεσσάρων» και σκορπούσε το κέφι και το γέλιο στους άλλους τρεις που διασκέδαζαν με κάποια αθώα πειράγματα που τους έκανε, ενώ απολάμβαναν ανέκδοτα και εύθυμες ιστοριούλες που μας έλεγε, κρατώντας πάντοτε το κομπολογάκι του.
Έγραφε ο Μανωλικάκης και διηγήματα και ποιήματα. Στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» εθεωρείτο από τα στελέχη που αγαπούσε ο Δημήτρης και ο Χρήστος Λαμπράκης.
Ο Γιάννης Μανωλικάκης ερευνούσε επί πολλά χρόνια όλες τις φανερές και απόκρυφες στιγμές του Βενιζέλου και είναι ο μόνος δημοσιογράφος που κατάφερε να καταγράψει τις αυθεντικές διηγήσεις της Παρασκευούλας Βλουμ. Είχε βαλθεί, από τα χρόνια της Κατοχής ακόμα, να μάθει από την ίδια τον έρωτά της με τον Βενιζέλο. Αν δεν ήταν τόσο μεθοδικός και επίμονος, αυτός ο έρωτας θα χανόταν για πάντα στα υπόγεια της Ιστορίας.
Ο Μανωλικάκης κατάφερε να εξασφαλίσει μάλιστα μερικά γράμματα από το αρχειακό υλικό της Βλουμ μαζί και τη μία και μοναδική εξομολόγησή της για τον έρωτά της με τον Βενιζέλο, που η Βλουμ έκανε ποτέ σε δημοσιογράφο.
Γιός του είναι ο ηθοποιός
Ανδρέας Μανωλικάκης, Πρόεδρος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Actors Studio Drama School (Master of Fine Arts) στο Πανεπιστήμιο Pace της Νέας Υόρκης, όπου διδάσκει υποκριτική και σκηνοθεσία. Είναι επίσης δια βίου μέλος του Actors Studio καθώς και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου.
