Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1936 στη Δράμα. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο ΑΠΘ. Δούλεψε για μια δεκαετία ως ελεύθερος επαγγελματίας στη Δυτική Μακεδονία. Στη συνέχεια εκπόνησε το διδακτορικό του στο Άαχεν της Γερμανίας. Μετά τη Μεταπολίτευση επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη όπου και εξελέγη καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών (1976). Διετέλεσε Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής (1988-1994), Αντιπρύτανης (1994-1997) και Πρύτανης (1997-2003). Συγκλητικός για 15 συνεχόμενα χρόνια. Για το έργο του έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, από το Πανεπιστήμιο του Κάρολου της Πράγας το 1998, «για την καλλιέργεια των γραμμάτων και του ανθρωπισμού σε παγκόσμια κλίμακα». Τιμήθηκε ακόμη από τον Πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, με την απονομή του «μεγάλου σταυρού αξίας» σε «αναγνώριση των διακεκριμένων υπηρεσιών που προσέφερε στην ανάπτυξη των ελληνογερμανικών επιστημονικών σχέσεων». Είναι η μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί να αποδοθεί σε μη Γερμανό πολίτη. Εκτός των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και των πολυάριθμων επιστημονικών δημοσιεύσεων, έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Ιανός και δύο δοκίμιά του με τίτλους Μετά το Αμφιθέατρο (2000) και Με μολύβι και χαρτί (2004) και από τις εκδόσεις Επίκεντρο τα βιβλία Καλειδοσκόπιο μιας εποχής – όπως την έζησα (2021) και Η αιωνιότητα της στιγμής (2022). Ομότιμος καθηγητής από το 2003. Διετέλεσε Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (2004-2006) και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Frederick της Κύπρου (2006-2008). Είναι παντρεμένος από το 1964 με τη Βιολέττα και έχουν δύο παιδιά, τον Άγι και τη Χάρις-Όλγα.