Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν διδάκτορας νομικής του Πανεπιστημίου Neuchâtel της Ελβετίας, διευθυντικό στέλεχος στη δημόσια διοίκηση και στον ιδιωτικό τομέα. Ασχολήθηκε με την επιστημονική θεμελίωση της κοινωνικής επικοινωνίας, την οποία δίδαξε σε πανεπιστήμια στο πλαίσιο της κοινωνιολογίας. Έγραψε βιβλία για την κοινωνιολογία και την επιστήμη των δημοσίων σχέσεων.
Εξέδωσε πάνω από δέκα βιβλία δοκιμίων και συμμετείχε σε συλλογικούς τόμους, ενώ συνεργασίες του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Φρέαρ, Ευθύνη, Νέα Εστία, Κοινωνικές Τομές, Πειραϊκά Γράμματα κ.ά. Για τον δοκιμιακό του λόγο βραβεύτηκε δύο φορές από την Ακαδημία Αθηνών. Επίσης, του απονεμήθηκε το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, το Βραβείο Δοκιμίου του Pen Club, το Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων και το Βραβείο Δοκιμίου Π. Φωτέα. Για την πνευματική του προσφορά τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών. Από το 2014 ήταν πρόεδρος της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών. Έργα του, μεταξύ άλλων: Οδοιπόρος μιας εποχής (Εκδόσεις Παπαζήση, 2016), Το τέρμα και η αρχή (Εκδόσεις Παπαζήση, 2013), Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου (Εκδόσεις Παπαζήση, 2009), Η ζωή ως διαδρομή (Εκδόσεις των φίλων, 2007).
