Γεννημένος στο Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας το 1925 υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων, της οποίας διετέλεσε Γενικός Γραμματέας επί σειρά ετών (1986-1992). Φοίτησε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και στη Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε στην Εκπαίδευση από το 1953 ως το 1984, ως φιλόλογος, γενικός επιθεωρητής και σχολικός σύμβουλος. Ήταν συνεκδότης του γιαννιώτικου περιοδικού Δοκιμασία και μέλος της συντακτικής επιτροπής των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, γυμνασίου και λυκείου.

Δημοσίευσε τις συλλογές ποιημάτων, Σήματα (1956), Κατάθεση (1966), Μετάφαση (1972), Γραφή παρανόμων (1977), Η μνήμη μισοφέγγαρο (1983), Δεν είναι ο περσινός καιρός (1988), Αλλαγή σκηνικού (1991), Τα ποιήματα της μικρής Ρεζεντά (1995), Στην άβυσσο της λήθης (2002), Κατάθεση 1956-2002 (2004). Επίσης, τις μελέτες Η νεότερη ποίηση. Θεωρία και πράξη (1983), Δεύτερη ανάγνωση (1984), Δεύτερη ανάγνωση 2 (1991), Κωσταντίνος Χατζόπουλος. Ο πρωτοπόρος (1998), Μίνως Ζώτος (2000), Δεύτερη ανάγνωση 3 (2001), Η γενιά του 1880 (2003), Πολύτροπος Αρμονία (2007). Μετάφρασε πραγματείες του Ιωάννου του Χρυσοστόμου (1974) και τον διάλογο του Λουκιανού, Λούκιος ή όνος (1982).

Το 1999, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το βιβλίο του Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, Ο Πρωτοπόρος, ενώ το 2016 τιμήθηκε με το Βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του.