Γεννήθηκε το 1927 σ’ ένα ειδυλλιακό χωριό της Κρήτης, το Φόδελε της Κρήτης, που βρίσκεται 28 χιλιόμετρα ΒΔ του Μεγάλου Κάστρου. Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια της τα πέρασε μεταξύ Φόδελε και Ηρακλείου, όπου εφοίτησε στο εξατάξιο Γυμνάσιο Θηλέων της πόλης αυτής. Έχει πτυχίο κλασικής φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάσθηκε ως φιλόλογος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στο εξατάξιο Παγκύπριο Γυμνάσιο θηλέων στη Λευκωσία και στο εξατάξιο Αβερώφειο Γυμνάσιο Αλεξανδρείας.
Υπηρέτησε ως Γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο Αμοργού, ως Λυκειάρχης στο Λύκειο Σκιάθου και ως Γυμνασιάρχης και Λυκειάρχης στο Μίχειο Γυμνάσιο-Λύκειο της Αντίς Αμπέμπα. Αφιέρωσε όλη τη ζωή της στην εκπαίδευση των ελληνοπαίδων της ημεδαπής και της αλλοδαπής. Παράλληλα με το διδακτικό της έργο ανέπτυξε και πλούσια εξωσχολική πνευματική δράση με διαλέξεις, θεατρικές παραστάσεις, έρευνα σε αρχεία, και διάφορα δημοσιεύματα στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, καθώς και επιστημονικά περιοδικά των τόπων που υπηρετούσε. Οι εργασίες της είχαν πάντα σχέση με τους τόπους αυτούς.
Στη Σκιάθο π.χ. ανεκάλυψε, κατέγραψε και παρουσίασε σε διαλέξεις και στον τύπο το αρχείο του Σκιαθίτη λογοτέχνη Αλέξανδρου Μωραϊτίδη.
Στην Αντίς Αμπέμπα εμελέτησε τα αρχεία της ελληνικής κοινότητος και εδημοσίευσε μελέτη σχετική στα ΑΝΑΛΕΚΤΑ, επιστημονικό ενιαύσιο σύγγραμμα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, τόμος Γ΄ 2002.
Στην Αλεξάνδρεια εμελέτησε τα κοιμητήρια της ελληνικής κοινότητος, συνέλεξε πολλά επιτύμβια επιγράμματα, τα οποία εδημοσίευσε σε αιγυπτιώτικα περιοδικά και εφημερίδες, στον ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΟ ΑΝΤΙΛΑΛΟ, τα ΠΑΝΑΙΓΥΠΤΙΑ, κ.α. Πιο εμπεριστατωμένη μελέτη των επιγραμμάτων δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Βικελαίας Βιβλιοθήκης Ηρακλείου ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟΝ, τεύχος 26ο, 2011.
Στην Αλεξάνδρεια επίσης ασχολήθηκε με τα αρχεία της κοινότητος και είχε την τύχη να ανακαλύψει το αρχείο της Αδελφότητος των εν Αλεξανδρία Κρητών. Στο 9ο Κρητολογικό Συνέδριο το 2005 είχε σχετική ανακοίνωση. Στην Αλεξάνδρεια επίσης ασχολήθηκε με το CIMITERO CIVILE, που ο λαός το αποκαλούσε Νεκροταφείο των Άθεων, γιατί δεν υπήρχε κανένα γνωστό θρησκευτικό σύμβολο, εκτός αυτό των Μασόνων. Είχε την πρόνοια να το μελετήσει και να φωτογραφήσει πολλά μνημεία, πριν το νεκροταφείο καταστραφεί επί εποχής Νάσερ. Σχετική εργασία της έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό "Ιστορία Εικονογραφημένη" του Παπύρου, τεύχος 384, Ιούνιος 2000.
Έχει ασχοληθεί και με την λογοτεχνία: έχει γράψει ποιήματα, δημοσιευμένα σε εφημερίδες και αφηγήματα δημοσιευμένα στο περιοδικό του Ηρακλείου ΙΔΙΟΦΩΝΟ και στην εφημερίδα ΤΟΛΜΗ. Το 2010 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δωρικός το βιβλίο της "Φόδελε, τοπία, θρύλοι και αληθινές ιστορίες".
Ταξίδεψε πολύ σ’ όλη τη Μ. Ανατολή, αναζητώντας μνήμες από το πέρασμα του Μ. Αλεξάνδρου. Τις ταξιδιωτικές αυτές εντυπώσεις τις παρουσίασε σε διαλέξεις στο Αλεξανδρινό κοινό στη δεκαετία του ’70. Τις δημοσίευσε όμως αργότερα και στις εφημερίδες του Ηρακλείου ΠΑΤΡΙΔΑ και ΤΟΛΜΗ, στην εφημερίδα της Αμοργού ΑΜΟΡΓΙΑΝΑ ΝΕΑ και στο Σκιαθίτικο περιοδικό ΜΕ ΤΟΥ ΒΟΡΗΑ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ. Ταξίδεψε επίσης πολύ στην Ευρώπη. Εντυπώσεις από ένα μεγάλο ταξίδι στη Σικελία δημοσιεύθηκαν σε πολλές συνέχειες στην εφημερίδα του Ηρακλείου ΠΑΤΡΙΔΑ. Όλα της τα ταξίδια είχαν εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Σκοπός ήταν να πλουτίσουν τη διδασκαλία της.
Η Βιργινία Βέργη πανδρεύθηκε τον Αθηναίο Νικόλαο Νέρη, άνθρωπο με σπάνια μόρφωση και σπάνια ψυχική καλλιέργεια, ο οποίος υπηρέτησε με μεγάλη αφοσίωση και επιτυχία σε διάφορους νευραλγικούς τομείς της δημόσιας ζωής. Εστάλη π.χ. από την ελληνική κυβέρνηση το 1946 στη δίκη των Γερμανών στρατηγών στη Νυρεμβέργη ως μάρτυρας κατηγορίας για τις ωμότητες, που διέπραξαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Απεβίωσε την 9η Αυγούστου 2019
