Είναι επίτιμη καθηγήτρια στην κοινωνιολογία της επιστήμης, στο ETH Ζυρίχης. Κατέχει πολυάριθμες ηγετικές θέσεις σε ακαδημαϊκά ιδρύματα και δημόσια συμβούλια και έχει συγγράψει πολλές δημοσιεύσεις κοινωνικών μελετών της τεχνολογίας και επιστήμης.[5] Ήταν πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας από το 2010 μέχρι το 2014.
Η Νοβότνι μεγάλωσε στη Βιέννη, Αυστρία, κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Σε συνεντεύξεις, ανέφερε ότι θυμάται ότι η πρώτη φορά που ήθελε να γίνει επιστήμονας ήταν σε ηλικία 8 ετών, όταν στάλθηκε στο Φόραρλμπεργκ, τη δυτικότερη επαρχία της Αυστρίας, όπου σύντομα έμαθε την τοπική διάλεκτο.

Η Νοβότνι σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, από όπου παρέλαβε το διδακτορικό στη νομολογία το 1959. Αφότου ολοκλήρωσε το πτυχίο της, η αίτησή της για βοηθός καθηγήτρια απορρίφθηκε από το Τμήμα Εγκληματολογίας επειδή ήταν γυναίκα. Συμφώνησε με τον καθηγητή ότι αν βρεθεί κάποιος άντρας με περισσότερα προσόντα από εκείνη, θα μπορούσε να προσληφθεί εκείνος στη θέση. Τελικά, προσελήφθη η Νοβότνι.Εκεί άρχισε να ασχολείται με την κοινωνιολογία της επιστήμης. Το 1965, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη με τον σύζυγό της, όπου εγγράφηκε στο διδακτορικό πρόγραμμα κοινωνιολογίας. Εκεί, συνάντησε τον Πωλ Λάρζαρσφελντ και τον Ρόμπερτ Μέρτον, οι οποίοι την καθοδήγησαν στην εκπαίδευσή της.
Το 1969, η Νοβότνι απέκτησε το διδακτορικό της στην κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπου ολοκλήρωσε τη διατριβή της στη μακροκοινωνιολογία και τη μεθοδολογία της. Επέστρεψε στη Βιέννη για να εργαστεί ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Ινστιτούτο για Προχωρημένες Μελέτες.

Η εργασία της Νοβότνι στις δεκαετίας του 1970 και 1980 περιλαμβάνει αντικείμενα μελέτης όπως οι επιστημονικές αντιθέσεις και τους κινδύνους της τεχνολογίας, τον κοινωνικό χρόνο, την αντιμετώπιση της αβεβαιότητας, την αυτοοργάνωση της επιστήμης και τις σχέσεις των φύλων στην επιστήμη, γράφοντας σημαντικές μονογραφίες, έγγραψε και επιμελήθηκε βιβλία και πολυάριθμα άρθρα. Το 1989, δημοσίευσε το βιβλίο Eigenzeit, το οποίο έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

Ανάμεσα στο 1992 και το 1995, η Χέλγκα Νοβότνι ήταν πρόεδρος της διεθνούς κοινότητας για τη μελέτη του χρόνου. Από τη δεκαετία του 1990 και έπειτα επικέντρωσε την ερευνητική της δραστηριότητας στις κοινωνικές μελέτες της επιστήμης και τεχνολογίας. Διεξήγαγε εμπειρική μελέτη στην ανακάλυψη της υπεραγωγιμότητας και τον αντίκτυπό της στην ερευνητική πολιτική και στην μεταλλασσόμενη σχέση επιστήμης και κοινωνίας.

Πέρα από τις ερευνητικές και διδακτικές δραστηριότητές της, σε πολλά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρο στην Ευρώπη, η Νοβότνι ασχολήθηκε εκτεταμένα με την ερευνητική πολιτική. Από το 1985-1992 ήταν πρόεδρος της στην επιτροπή κοινωνικών επιστημών στο Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Επιστημών. Ήταν πρόεδρος και μέλος της επιστημονικές συμβουλευτικής επιτροπής πολυάριθμων ερευνητικών ινστιτούτων και επιτροπές σχετικές με την ερευνητική πολιτική σε όλη την Ευρώπη. Από το 2001 μέχρι το 2006, ήταν πρόεδρος της EURAB (Ευρωπαϊκή Επιτροπή Έρευνας).

Η Νοβότνι ήταν ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας, το οποίο δημιουργήθηκε ώστε να χρηματοδοτεί έρευνα στην ευρωπαϊκή ένωση με μοναδικό κριτήριο την επιστημονική αριστεία και πανευρωπαϊκό διαγωνισμό.Χρημάτισε αντιπρόεδρος και τον Φεβρουαρίου 2010, η Νοβότνι εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος του Συμβουλίου μετά την παραίτηση του πρώτου προέδρου, Φώτη Καφάτου.Ως πρόεδρος του συμβουλίου, προώθησε την αύξηση της χρηματοδότησης σε όλη την Ευρώπη, και συμβούλευσε τα νέα μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης να αυξήσουν τη χρηματοδότηση των δικών τους ερευνητικών προγραμμάτων τους για να αποφευχθεί η «διαρροή εγκεφάλων».Παρέμεινε στη θέση μέχρι τον Δεκέμβριο του 2013.

Το 2014, διορίστηκε πρόεδρος του Συμβουλευτικού Αυστριακού Φόρουμ, το οποίο συμβουλεύει το Αυστριακό Υπουργείο Επιστημών και Έρευνας στη διεπαφή της ευρωπαϊκής και εθνικής ερευνητικής πολιτικής.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/