Αποχωρισμός
Κάθε φορά που φεύγεις
κλεμμένη Καρυάτιδα
σ’ αγκομαχητά τρένων και καπνούς
μ’ άδειο και αιώνιο βλέμμα
στρέφεις την πλάτη
και μ’ αποχαιρετά η ελπίδα.
Κάθε φορά που φεύγεις,
στον τριγμό του πάγου
αφήνω ίχνη
να με ξαναβρείς.
Λαβωμένο αγρίμι
σέρνω κατόπιν στη φωλιά
τ΄ ακρωτηριασμένο μου μέλος.