Του πατέρα
Και θα' ναι ο χρόνος ένα αφήγημα
το βαθύ αποτύπωμα στο χιονισμένο τοπίο
η πυξίδα στην καταιγίδα που μαίνεται
η ευωδία από τον φρεσκοπλυμένο κήπο
με τα ευεργετικά άνθη και τους καρπούς
το βράδυ όταν γυρνά κουρασμένος
απ' τη δουλειά ο πατέρας
η στιγμή που ευλογεί
το ψωμί στο τραπέζι...
Φανή Αθανασιάδου
(κείμενο από το οπισθόφυλλο)