Η δημιουργία των διεθνών οικονομικών οργανισμών μεταπολεμικά γέννησε βάσιμες προσδοκίες για πολυμερή διακυβέρνηση και εφαρμογή κοινά αποδεκτών κανόνων που θα εξασθένιζαν τις προστριβές στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις. Οι προσδοκίες, όμως, αυτές διαψεύστηκαν – προς μεγάλη χαρά όσων επιθυμούν την εγκατάλειψη της διεθνούς διακυβέρνησης και την επιστροφή στην ασφάλεια του έθνους-κράτους.
Ωστόσο οι σύγχρονες προκλήσεις –από τη χρηματοοικονομική αστάθεια και τις εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες έως την κλιματική αλλαγή, τη διατροφική ασφάλεια και τις πανδημίες– απαιτούν κοινή και συντονισμένη δράση κρατών, διεθνών οργανισμών και κοινωνικών οργανώσεων. Οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί –ιδίως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα– έχουν αποτύχει να διαχειριστούν αποτελεσματικά και αμερόληπτα τις διεθνείς αναπτυξιακές και χρηματοοικονομικές προκλήσεις και να διαμορφώσουν αξιόπιστους κανόνες κοινής αποδοχής για την παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση.
Στο βιβλίο αυτό διερευνώνται τα αίτια της συστημικής αυτής αποτυχίας και προβάλλεται η ανάγκη μιας πιο συμπεριληπτικής και αποτελεσματικής οικονομικής διακυβέρνησης, η οποία θα ενδυναμώνει την παγκόσμια συνεργασία και θα συμβάλλει στην άμβλυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων που τροφοδοτούν τις εγχώριες και διεθνείς διενέξεις.