Ο Τηλέμαχος Μουδατσάκις προτείνει μια νέα ερμηνεία του Προμηθέως Δεσμώτη, αναδείχνοντας την εσωτερική κίνηση –εφ’όσον το σώμα του προσηλωμένου ήρωα αναδρά ως μνημείο θυμού– που αντιβαίνει στην ακινησία ή την έλλειψη επεισοδιακής δράσης. Ο ίδιος επιμένει στο κείμενο, ζητώντας να το φωτίσει μέσα από άλλα αρχαία κείμενα, όπως τον Πλατωνικό Φαίδωνα. Και αυτό σε ό,τι αφορά στους τέσσερις ακαταμάχητους στίχους στον διάλογο του Τιτάνα με τον Χορό, όπου ο πρώτος ομολογεί ότι απήλλαξε τους θνητούς από τον φόβο του θανάτου, με «τυφλές» ελπίδες για μια «άλλη» ζωή. Ο ίδιος αναδείχνει παράλληλα το καθεστώς του διωκόμενου ήρωα, της Ιώς από τον Δία, του Ορέστη από τις Ερινύες και των Δαναΐδων από τους Αιγυπτίους! Ενώ, ως φιλόλογος αλλά και ως πρωτοπόρος σκηνοθέτης, ανασυστήνει τα δύο άλλα έργα της Τριλογίας: Τον Προμηθέα Πυρφόρο και τον Προμηθέα Λυόμενο, θεωρώντας ότι το τελευταίο, με την είσοδο του Χορού των Τιτάνων στην ορχήστρα, συνιστά μεγαλειώδες επίτευγμα του Αρχαίου Θεάτρου. Ο ίδιος εισάγει την έννοια του παρένθετου προσώπου, όπως οι Ονειροκρίτες της Ιώς, ενώ μελετά το μηχανικό αντικείμενο και την χρήση του, όπως το «λεωφορείο» των Ωκεανίδων και ως υπερόχημα τον τετρασκελή «οιωνό» του Ωκεανού. Ανατρέχει τέλος στην παράστασή του, με το θέατρο των ViVi, στην Avignon της Γαλλίας, το 2021, και στη μέθοδο με την οποία σκηνοθέτησε τον Προμηθέα Δεσμώτη.