Η ανάθεση κατ’ οίκον εργασιών αποτελεί για το ελληνικό σχολείο μεγάλο πρόβλημα, καθώς η χώρα μας καταλαμβάνει μία από τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως όσον αφορά τον χρόνο μελέτης των μαθητών στο σπίτι. Οι περισσότεροι γονείς στην Ελλάδα θεωρούν τις κατ’ οίκον εργασίες ως μια απολύτως δεδομένη εκπαιδευτική πρακτική, ως ένα «αναγκαίο κακό», από το οποίο δεν μπορούν να απέχουν. Η φράση του τίτλου «Τι έχουμε για αύριο;» είναι ενδεικτική αυτής της αντίληψης των γονέων. Σε διεθνές επίπεδο εκφράζονται διαφωνίες και διεκδικήσεις από τους γονείς και τις ενώσεις τους εξαιτίας των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο σπίτι με τις σχολικές εργασίες. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, το πρόβλημα δεν εμφανίζεται στον δημόσιο διάλογο. Παραμένει στην ιδιωτική σφαίρα, όπου και εκτονώνονται οι όποιες αντιδράσεις. Σκοπός του βιβλίου είναι να συμβάλει στην ανάπτυξη ενός ουσιαστικού δημόσιου διαλόγου, ώστε να αναδειχθούν και να τονιστούν οι διαπιστωμένες αδυναμίες και τα προβλήματα των κατ’ οίκον εργασιών και να ακουστεί και η φωνή των γονέων που δεινοπαθούν καθημερινά και δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις τους.