Θαρρείτε πως αυτόν τον κόσμο, τον κατοικούμε μόνο εμείς;
Το περιούσιο είδος;
Οι άνθρωποι; Πιστεύετε πως είμαστε στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας;
Οι απόλυτοι θηρευτές;
Σας έχω νέα! Κάνετε λάθος! Δεν πρέπει να αρκείστε μόνο σε ό,τι βλέπουν τα μάτια σας και ακούν τα αυτιά σας.
Αρκεί να σας ρωτήσω ένα μόνο: Γιατί όλοι μας ανεξαιρέτως, νοιώθουμε εκείνον τον αρχέγονο φόβο για το σκοτάδι;
Γιατί δειλιάζουμε να κατεβάσουμε τα πόδια μας από το κρεβάτι, λες και κάποιο αόρατο χέρι  θα μας αρπάξει;
Έχετε σκεφτεί ποτέ τι συμβαίνει σε αυτούς που χάνονται σε όλο τον κόσμο και κανείς ποτέ δεν μαθαίνει τι έχουν απογίνει; Αναρωτιόμαστε ποτέ;
Μήπως γιατί, κάπου βαθιά στο μυαλό μας, ξέρουμε πως βρικόλακες, λυκάνθρωποι, ξωτικά, φαντάσματα και άλλα πλάσματα κυκλοφορούν ανάμεσά μας;
Είναι τα πλάσματα που δεν φοβούνται το σκοτάδι και όταν εμείς πέφτουμε για ύπνο εκείνα τριγυρίζουν.
Είναι εκείνα τα πλάσματα που τους αρέσει να τα αποκαλούν παιδιά της νύχτας.