«Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του»
λέει ο Ηράκλειτος.
Αυτό συνέβη και με την ηρωίδα του βιβλίου. Η καλοσύνη και η αγάπη της ψυχής της αλλά και ο ενδοτικός χαρακτήρας της, σημάδεψαν όλη της τη ζωή. Έζησε σύμφωνα με τα πρότυπα και τις επιθυμίες άλλων που διαφέντευαν τη ζωή της και συνέτριψαν με το χειρότερο τρόπο τα όνειρά της. Ο πόνος της, απέραντος, ζυμωμένος με τον χαμό αγαπημένων προσώπων.
Το παρόν της ανέλπιδο στην ανελέητη πραγματικότητα.
Ωστόσο, μια αχτίδα σκίζει πάντα το σκοτάδι, όσο ζοφερό κι αν είναι. Μια αχτίδα που οδηγεί έστω και αργά στο φως και σε όσα η ζωή δικαιωματικά της χρωστούσε.
