H γνωριμία της Μαρίνας Τσβετάγιεβα με τη Νάταλι Μπάρνεϊ στο Παρίσι του μεσοπολέμου έγινε αφορμή να γράψει η Ρωσίδα κορυφαία ποιήτρια του 20ού αιώνα ένα από τα πιο τολμηρά και προβοκατόρικα κείμενά της. Ομοφυλόφιλος και ετεροφυλόφιλος έρωτας, επιθυμία και αναστολή, μητρότητα και δημιουργία, νεότητα και ωριμότητα είναι τα κύρια υλικά αυτής της εκρηκτικής όσο και εξομολογητικής απολογίας του γυναικείου πάθους.
