Οι Τουρκοκύπριοι αντιμετωπίστηκαν συχνά στις αναλύσεις για το Κυπριακό σαν ένα αντικείμενο, παρά σαν ένα υποκείμενο της Ιστορίας. Για τον επίσημο ελληνοκυπριακό, αλλά και τον αντίστοιχο ελληνικό λόγο ή την κυρίαρχη ρητορική, οι Τουρκοκύπριοι ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, θύματα των τουρκικών επεμβάσεων και, στη χειρότερη, απλά όργανα του τουρκικού κράτους. Με μία έννοια, όπως φαίνεται στο παρόν βιβλίο, έτσι είδε τους Τουρκοκύπριους και μία μερίδα του τουρκικού κατεστημένου. Σαν ένα πληθυσμό που θα έπρεπε να εκπολιτιστεί εθνικά (δηλαδή να εκτουρκιστεί) σε ένα ευρύτερο πλαίσιο συμφερόντων του τουρκικού κράτους. Σε αυτό το βιβλίο θεωρούνται μέρος μιας ευρύτερης διαδικασίας υποκειμενοποίησης της εμπειρίας των Κυπρίων, η οποία είναι εμφανής στη βιβλιογραφία των τελευταίων δεκαετιών. Ωστόσο, σαν ιδιαίτερη ανάλυση της τουρκοκυπριακής εμπειρίας αποτελεί ένα είδος ιστορικού και αναλυτικού ρήγματος.
Η ανάλυση του Νίκου Μούδουρου δημιουργεί ένα ιστορικό και θεωρητικό πλαίσιο που μεταμορφώνει αυτό που θα φαίνεται στο μέλλον σαν η απλοϊκή εικόνα που επικρατούσε μέχρι τώρα για την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Ταυτόχρονα, αποτελεί και μία ενδιαφέρουσα συνεισφορά στη διερεύνηση των διαδικασιών συγκρότησης και εξέλιξης κοινωνικών κινημάτων, όπως το ιστορικό κίνημα της Αριστεράς, μέσα από τις αλληλοδιασταυρούμενες δυναμικές εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων· ιδιαίτερα σε συνοριακούς χώρους όπως η Κύπρος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)