Και, βαδίζοντας στα χνάρια του μεγάλου συγγραφέα Χ.Φ. Λάβκραφτ, το πετυχαίνουν ίσως περισσότερο αριστοτεχνικά απ’ όσο θα χρειαζόταν για να παραμείνουμε δήθεν ασφαλείς στη μακάρια άγνοιά μας.
Τα τρία διηγήματα αυτής της ανθολογίας παί­ζουν με μια ακόμη όψη της σχετικότητας του τρόμου: της εσκεμ­μέ­νης ανάμιξης της φαντασίας με την πραγματικότητα, χωρίς σαφή όρια για το τι είναι τι.
Το τελικό αποτέλεσμα –καλό ή κακό–λει­τουρ­γεί έτσι σαν ένα είδος ψυχικής “ρωσικής ρουλέτας” για τον ανα­γνώ­στη: ποτέ δεν ξέρεις αν θα σου έρθει, και από πού θα σου έρθει.
      Φαντασία, λέτε; Ασφαλώς, αλλά...
      Πραγματικότητα, λέτε; Βεβαίως, αλλά...

– αλλά αυτή είναι η γνωστή “συνταγή”, το πονηρό παιχνίδι, αν θέλετε, που χρησιμοποιούν πολ­λοί συγγραφείς στα έργα τους: το ν’ ανακατεύουν αξεδιάλυτα τη φα­ντασία με την πραγματικότητα.
Η ανθολογία περιέχει τα διηγήματα: Η Μαύρη Σφραγίδα, Η Επιστροφή των Λοϊγκόρ,  Τα Πράσινα Νερά.