Η μοίρα της γυναίκας, πάντα συναρπαστική, πάντα Οδύσσεια, τόσες Ιθάκες να της γνέφουν να τις φτάσει! Μπροστά, κοντά της, γύρω της, οι λαμπερές, οι κοσμοπολίτικες, οι φασαριόζικες! Πιο μακριά, στο πέλαγος της ζωής, οι ουσιαστικές, οι ταπεινές, οι φωτισμένες από τα φεγγάρια-στόχους και τις αγάπες-άγκυρες!

   Βαστάτε, γυναίκες, τη ζωή στις πλάτες σας! Δείτε την, θαυμάστε την, καμαρώστε γι’ αυτήν παντού! Σταλάζουν οι στιγμές και γεμίζουν τις λίμνες των ματιών. Το μεγαλείο της ζωής δεν είναι τελικά οι σημαντικές στιγμές της. Είναι η διαδρομή, το κολύμπι, η ορειβασία, το τρέξιμο προς αυτές. Το συναισθηματικό φορτίο ενός φουστανιού που αλλάζει κορμί, αλλάζει εποχή, αλλάζει αρώματα. Μια σκυτάλη που παραδίδεται, με την ευχή να ξαναπαραδοθεί αργότερα. Πίσω της μάτια γεμάτα, κύκλοι φυσιολογικοί της ζωής, ευτυχισμένοι…