Το έως επτά είναι μια συλλογή ολιγόστιχων ποιημάτων με όριο στίχων το επτά. Από το όριο παρεκκλίνουν επτά συν δύο ποιήματα τα οποία θεωρήθηκε αναγκαίο να συνυπάρξουν με τα άλλα.

Όλα αποτελούν μέρος μιας κεντρικής συλλογής με τίτλο: η σκιά του ανθρώπου κι ο λυγμός του σκύλου, η οποία άρχισε να γράφεται το 2014. Μια ανάγκη, λοιπόν, αποκέντρωσης από αυτήν, χάριν χώρου, πρακτικά και ψυχικά, οδήγησε στην δημιουργία του έως επτά, αλλά και άλλων που έπονται.

Το φεγγάρι, η πέτρα, εκείνος· η πόλη. Η ποίηση, η ματαιοδοξία, το σκυλί, η γυναίκα· κολυμβητές σε θάλασσες αυτό- και σκέτου σαρκασμού, ειρωνείας, φιλίας, στέρξης· έρωτα, θανάτου που ευδοκιμεί ζωή, αφορισμών, σάτιρας.

Εξώφυλλο και σκίτσα εσωτερικών σελίδων, της συγγραφέως.