Η Βαβυλώνιος αιχμαλωσία υπήρξε σημαντικός σταθμός στην ιστορία του Ισραήλ. Η περίοδος που προηγήθηκε της πτώσης της Ιερουσαλήμ συνδέεται με τον βασιλιά Ιωσία και τη θρησκευτική του μεταρρύθμιση. Με το έργο του Δευτερονομαστή και τις θρησκευτικές τάσεις και ιδέες που εμφανίζονται λίγο πριν από την καταστροφή, αναδημιουργείται ουσιαστικά η εικόνα της σχέσης του Γιαχβρέ με τον λαό του. Σε αυτήν ακριβώς την εποχή ζει και δραστηριοποιείται ο προφήτης Ιεζεκιήλ, μια σημαντική προσωπικότητα, που είχε υποστεί διώξεις από τους κατακτητές. Εμφανίζεται στο προσκήνιο ανάμεσα στους συναιχμαλώτους του στη Βαβυλώνα και μεταφέρει στον λαό του Θεού το μήνυμα του Γιαχβέ. Η αγάπη του για τον Ναό, τον Νόμο, το δίκαιο και την ηθική τονίζεται διαρκώς στο έργο του. Η χάρη του Θεού θα αντικαταστήσει την παλαιά με μια νέα, αιώνια διαθήκη. Κάθε άτομο είναι υπεύθυνο για τις πράξεις του. Η εσωτερική ανακαίνιση του ανθρώπου προϋποθέτει και συνεπάγεται νέα καρδιά και καινούργιο πνεύμα. Με το μήνυμα του ο προφήτης Ιεζεκιήλ βρίσκεται στην απαρχή του πνευματικού ρεύματος που, μέσα από τον Ιουδαϊσμό, έφτασε στην 'Καινή Διαθήκη'.