Η Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση οργανώθηκε για πρώτη φορά το 1938 και λειτούργησε τακτικά στο Ζάππειο Μέγαρο, υπό την κρατική αιγίδα και χρηματοδότηση, ως θεσμός υψηλού κύρους μέχρι το 1987. Στις δεκαπέντε Πανελλήνιες Καλλιτεχνικές Εκθέσεις, που οργανώθηκαν στη διάρκεια λειτουργίας του θεσμού, παρουσιάστηκαν συνολικά 11.517 έργα 2.049 εικαστικών καλλιτεχνών.
Στόχος της έκδοσης είναι να ερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο ο θεσμός δόμησε το πεδίο των εικαστικών τεχνών στην Ελλάδα ως μηχανισμός καθιέρωσης και παραγωγής συμβολικού κεφαλαίου αλλά και ως μηχανισμός αγοράς έργων τέχνης, να εντοπίσει τις κύριες τεχνοτροπικές τάσεις που φιλοξένησαν οι Πανελλήνιες, τις ιδεολογικές και αισθητικές αντιθέσεις που αναδείχθηκαν καθοριστικές την περίοδο αυτή, τις οργανωτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ καλλιτεχνών και κρατικών αξιωματούχων για τον έλεγχο της διοργάνωσης και, τέλος, να ερμηνεύσει την πολυφωνική υποδοχή των έργων από τον τεχνοκριτικό λόγο.
