Μήπως παιδιά δεν είναι κι αυτοί;
Τα παιδιά του Χρόνου που κάνουν ζαβολιές, παίζουν, γκρινιάζουν, γελάνε...
Κανείς τους δεν είναι όμοιος με τον άλλον ούτε έχουν τις ίδιες συνήθειες.
Ίσοι και διαφορετικοί μας χαρίζουν τα δώρα της καρδιάς τους που μοσχομυρίζουν όπως τα λουλούδια.
Γι' αυτό τους αγαπάμε!
