Στην Πολιτεία του Αισώπου που είχε δάση και λιβάδια, ποτάμια και λίμνες, βουνά και θάλασσες, ζούσε και ο Αίσωπος. Από το παράθυρο του σπιτιού του παρακολουθούσε ζώα μικρά και μεγάλα να συζητούν, να μαλώνουν, να γλεντούν, να χαίρονται και να θυμώνουν. Έπειτα έπαιρνε το φτερό του, το βουτούσε στο μελάνι και κάθε φορά μια νέα ιστορία γέμιζε το χαρτί.
Έτσι έγινε και µε την Καρακάξα που στολίστηκε µε φτερά παγονιού γιατί δεν της άρεσε η εµφάνισή της.
Πώς να αντέδρασαν άραγε οι καρακάξες και τα παγόνια του δάσους όταν την είδαν;
