Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ επέλεξε το επίσημο όνομά του εμπνεόμενος από το Βενέδικτο εκ Νουρσίας και τον Βενέδικτο ΙΕ. Σε ομιλία του υπογράμμισε ότι «ο άγιος Βενέδικτος άσκησε σημαντική επιρροή στην ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και βοήθησε την Ευρώπη να βγει από το σκοτάδι που ακολούθησε την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας». Κάπου εκεί στον μεσαίωνα συναντάμε συμπτωματικά και τον δικό μας Βενέδικτο. Ο δικός μας Βενέδικτος είναι ένας πρίγκηπας. Πρίγκηπας κανονικός, με πριγκίπισσα, παλάτι και υπηκόους. Α, και με βαρίδια. Όπως όλοι μας. Βαρίδια που μας τραβάνε πίσω και μας ταλαιπωρούν. Ο πρίγκηπάς μας όμως είναι ανοιχτόμυαλος, έξυπνος και προκομμένος. Μαθαίνει γρήγορα και καταλαβαίνει ακόμα και τα λόγια των ποιητών. Πόσα μυρμήγκια πρέπει να ταΐσει κανείς, για να απαλλαγεί από τα βαρίδια του; Πόσο «πεινασμένος» πρέπει να είναι για να εκτιμήσει μια νόστιμη τσουκνιδόπιτα; Πόση φτώχεια πρέπει να τον αγκαλιάσει για να γεμίσει με πλούτη και να κερδίσει την πολυτιμότερη κορώνα;