Ουδέν σχολείον (ουδέν Σχ Όλοι ο),
Δοκίμιο για το Σχολείο και την Εκπαίδευση
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-592-138-5
Μανδραγόρας, Αθήνα, 2/2022
1η έκδ., Ελληνική, Νέα
€ 12.72 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
24 x 17 εκ, 144 σελ.
Σύντομη περιγραφή
Το «ουδέν Σχολείον (ουδέν Σχ Όλοι ο)» είναι το τελευταίο έργο του Κύπριου δοκιμιογράφου και ποιητή Μιχαήλ Κ. Παπαδόπουλου, ο οποίος ήδη με τον γλωσσοκεντρικής έμπνευσης τίτλο προϊδεάζει τον αναγνώστη για την κριτική-σαρκαστική οπτική του ματιά του πάνω στο εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου.
Περιγραφή

Το «ουδέν Σχολείον (ουδέν Σχ Όλοι ο)» είναι το τελευταίο έργο του Κύπριου δοκιμιογράφου και ποιητή Μιχαήλ Κ. Παπαδόπουλου, ο οποίος ήδη με τον γλωσσοκεντρικής έμπνευσης τίτλο προϊδεάζει τον αναγνώστη για την κριτική-σαρκαστική οπτική του ματιά του πάνω στο εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου.

Ο Μ. Παπαδόπουλος (Λεμεσός Κύπρου 1952-), από το 1976 εργάστηκε ως εκπαιδευτικός ψυχολόγος στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου έχοντας στο ενεργητικό του σπουδές ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Aix-Marseille I και διδακτορικό με θέμα «Λειτουργικός αναλφαβητισμός: Σχολικός αποκλεισμός και σχολικός πόνος» από το ΕΚΠΑ.

Τόσο η επιστημονική εξειδίκευσή του όσο και το εργασιακό του αντικείμενο, του επέτρεψαν να έχει προσωπική και τεκμηριωμένη θέση για τα εκπαιδευτικά θέματα της Κύπρου, την οποία καταθέτει ευθαρσώς στο εν λόγω δοκιμιακό έργο του, το οποίο προλογίζει ο Κώστας Γουλιάμος, πρ. Πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου και Τακτικό Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών & Τεχνών.

Στο βιβλίο με απλό και δομημένο τρόπο ο συγγραφέας:

  • αναπτύσσεi θεωρητικά ζητήματα (Σχολική αποτυχία, Λειτουργικός αναλφαβητισμός και Ανθρώπινα δικαιώματα, Ο μύθος της αξιολόγησης, Η γενετική επιστημολογία κλπ)
  • παρουσιάζει απόψεις γνωστών θεωρητικών της εκπαίδευσης (Ζαν Πιαζέ, Πάουλο Φρέιρε, Σελεστίν Φρενέ) καθώς και την Έκθεση των εμπειρογνωμόνων της UNESCO για το Κυπριακό Εκπαιδευτικό σύστημα,
  • αναφέρεται κριτικά στους εσωτερικούς κανονισμούς των σχολείων της Κύπρου και στη σχολική πειθαρχία
  • καταθέτει τους προβληματισμούς του πάνω σε σύγχρονα ζητήματα όπως η σχολική βία και η διαπαιδαγώγηση των μαθητών για τον ρόλο του συνειδητού πολίτη
  • διατυπώνει τις σκέψεις του για το ανοικτό, δημοκρατικό, δημιουργικό σχολείο.

Ως επιστέγαμα στις απόψεις του Μ. Παπαδόπουλου τίθενται αποσπάσματα από γνωστά κείμενα των Μίλτου Κουντουρά, Μάνου Χατζηδάκι, Οδυσσέα Ελύτη, Εντγκάρ Μορέν, Κορνήλιου Καστοριάδη και Φρανσουάζ Ντολντό, που αθροιζόμενα ολοκληρώνουν την εικόνα του δημοκρατικού σχολείου που ενστερνίζεται ο συγγραφέας.

Τέλος, από την προσωπική εμπερία του, στο παράρτημα δημοσιεύονται μια περίπτωση ίασης αυτισμού και συνεντεύξεις παιδιών με μαθησιακά προβλήματα.

Τελειώνοντας αξίζει να αναφέρουμε ότι στα κεφάλαια του βιβλίου παρεμβάλλονται ποιήματα του συγγραφέα που άπτονται των ίδιων ζητημάτων.

«Μ»

Ο Μιχαήλ Κ. Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1952. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Aix-Marseille I στη Γαλλία. Συνεργάστηκε ως ερευνητής και δίδαξε στο Ινστιτούτο Διδακτικής και Παιδαγωγικών του ίδιου πανεπιστημίου. Από το 1976 που επέστρεψε στην Κύπρο, εργάστηκε ως εκπαιδευτικός ψυχολόγος στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Το 1997 απέκτησε τον τίτλο του Διδάκτορος από το Πανεπιστήμιο Αθηνών καταθέτοντας τη διατριβή του με θέμα «Λειτουργικός αναλφαβητισμός: Σχολικός αποκλεισμός και σχολικός πόνος», η οποία και εκδόθηκε σε βιβλίο τον ίδιο χρόνο από τις εκδόσεις Νέα Σύνορα-Α.Α. Λιβάνη. Έχει διδάξει ως επισκέπτης Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Aix-Marseille, ως ειδικός επιστήμονας στο Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου καθώς και στην Παιδαγωγική Ακαδημία και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου. Οι δημοσιεύσεις του αναφέρονται κυρίως σε ζητήματα σχολικής αποτυχίας, λειτουργικού αναλφαβητισμού, νεανικής παραβατικότητας, βίας στο σχολείο, χρήσης ουσιών και αγωγής υγείας. Για τις δημοσιεύσεις του και τις εργασίες του στα πιο πάνω επιστημονικά πεδία έχει αναγνωριστεί ως εμπειρογνώμονας από πανεπιστήμια της Ευρώπης, διεθνείς και Ευρωπαϊκούς οργανισμούς, όπως την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης, την UNESCO, το Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας, καθώς και από άλλους επιστημονικούς φορείς.