Αποτελεί κοινό τόπο στη σύγχρονη βιβλιογραφία ότι πολλές από τις έννοιες της πολιτικής στην πρώιμη νεωτερικότητα (16ος-17ος αιώνας) συνιστούν στην πραγματικότητα εκκοσμικευμένες θεολογικές έννοιες, στο πλαίσιο μιας πολιτικής θεολογίας που κατέτεινε, εν μέσω θρησκευτικών διαμαχών και ερίδων, σε μια ουσιωδώς θεολογική πολιτική υπό νεωτερικό μανδύα. Δεν έχει όμως διασαφηθεί ότι στην ευτοπική γραμματεία της ίδιας περιόδου εμφανίζεται κυρίαρχα μια πολιτική θεοσοφία, καθώς πέρα από την κλασική και μεσαιωνική παράδοση, ο πολιτικός στοχασμός στους δύο αυτούς αιώνες έχει τουλάχιστον και άλλον έναν πυλώνα: το μυστικισμό –υπό τη μορφή των προφητειών, των αποκαλυπτικών κειμένων και της απόκρυφης γραμματείας– και τις scientiae occultae (αστρολογία, μαγεία, αλχημεία κ.ά.). Δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίζαμε τις ευτοπίες της πρώιμης νεωτερικότητας ως κείμενα πολιτικής θεοσοφίας, καθώς κομβικές τους έννοιες, πρακτικές και στοχεύσεις αντλούνται από τη θεοσοφία, ως πίστη σε μια απόκρυφη γνώση που είναι προσιτή σε κύκλους μυημένων, το μυστικισμό και τις scientiae occultae. Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται η ανάδειξη της απόπειρας θεμελίωσης και νομιμοποίησης της πολιτικής σε θεοσοφικές και μυστικιστικές έννοιες και πρακτικές στην πρώιμη νεωτερικότητα.