O Πάρης, βιώνοντας την εγκατάλειψη, επιστρέφει στο καταφύγιό του, στις όχθες του Ποδονίφτη, όπου μία σύνδεση μεταξύ του θεατού και του αθέατου κόσμου τον οδηγεί στην προσπάθεια να λύσει τον γρίφο της εξαφάνισης μιας φοιτήτριας. Οι καλαμιές στις όχθες του ποταμού θροΐζουν, μια ανάσα που αφυπνίζει ζωντανούς και νεκρούς, σαν προσκλητήριο συνάντησης.
