Ένα λογοτεχνικό δοκίμιο για το συναίσθημα που ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι, τη Μελαγχολία της Κυριακής σε συνάρτηση με την Κρίση της Μέσης Ηλικίας: ο άνθρωπος αντιμέτωπος με τον χρόνο, το παρελθόν, τις ενοχές, τις αναμνήσεις και κυρίως με την αγωνία αν η ζωή ήταν αυτή που ήθελε να ζήσει ή δεν μπόρεσε να ζήσει αυτό που ονειρευόταν.
Κινούμενο καταρχήν σε πρώτο πρόσωπο, μεταξύ φιλοσοφίας, ψυχανάλυσης και μυθοπλασίας, πρόκειται για ένα κείμενο απολογισμού και ερωτηματικών για το γεγονός της ζωής.