Στις δέκα ιστορίες του παρόντος τόμου συναντάμε ξανά τον διάσημο Καθολικό ιερέα να προσφέρει ευφυείς λύσεις σε αινιγματικές και αξεδιάλυτες υποθέσεις. Αν αντιθέσει με τους σπουδαίους και μεγαλόσχημους ντετέκτιβ, ο πατήρ Μπράουν αμφισβητεί τη χρησιμότητα οποιασδήποτε μεθόδου στην έρευνα των κάθε λογής εγκλημάτων. Η ξακουστή του ικανότητα να διαλευκάνει τις υποθέσεις κλοπών και δολοφονιών στηρίζεται στο ιδιότυπο μυστικό του: την ψυχολογική και υπαρξιακή ταύτιση με τον δράστη του εγκλήματος. Στο Μυστικό του πατρός Μπράουν ο Τσέστερτον μας χαρίζει ακόμα ένα σπουδαίο δείγμα της συγγραφικής του δεινότητας, σκιαγραφώντας με χιούμορ τον ανθρώπινο ψυχισμό.

«Ε, λοιπόν, αυτό που αποκαλείτε “το μυστικό μου`` είναι το ακριβώς αντίθετο. Δεν προσπαθώ να πάρω απόσταση από τον άνθρωπο. Προσπαθώ να μπω μέσα στον δολοφόνο... Στην πραγματικότητα πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο κι απ` αυτό. Δεν το αντιλαμβάνεστε; Ταυτίζομαι με τον άνθρωπο που παρατηρώ· μπαίνω στο σώμα του· κουνάω τα χέρια και τα πόδια του. Περιμένω όμως μέχρι να καταλάβω ότι είμαι μέσα σ` έναν δολοφόνο, κάνοντας τις σκέψεις του και παλεύοντας με τα πάθη του· μέχρι να βρεθώ για τα καλά στη θέση του και να νιώσω το κρυφό, κολασμένο μίσος του· μέχρι να δω τον κόσμο με το δικό του αιμοβόρο και αλλήθωρο βλέμμα, κοιτάζοντας ανάμεσα απ’ τις παρωπίδες της πλανημένης του συνείδησης· ψάχνοντας τον πιο σύντομο και ευδιάκριτο δρόμο για την αιματοχυσία. Μέχρι να γίνω στ` αλήθεια εγώ ο δολοφόνος».