Στο Πένθος και Μελαγχολία ο Φρόυντ προσπαθεί να ρίξει φως στη φύση της μελαγχολίας. Θεωρώντας το πένθος ως το φυσιολογικό της πρότυπο, προχωρά σε μια συγκριτική μελέτη των δύο αυτών καταστάσεων, υπολογίζοντας τις αποκλίσεις και προσδιορίζοντας τις διαφορές τους.
