«Όσ’ ο καιρός ζυγώνει προς το τέλος
δυσδιάκριτα είναι αυτά που άξιζαν
κι αυτά στο τέλος δεν χωρούν.
Το μόνο αθάνατο –της γνώσης σθένος–
πάνω στις πίκρες στίχους ανθίζει
εκεί που ο νους φτερανεμίζει
και παρηγόριας λόγοι δεν θαρρούν».
«Όσ’ ο καιρός ζυγώνει προς το τέλος
δυσδιάκριτα είναι αυτά που άξιζαν
κι αυτά στο τέλος δεν χωρούν.
Το μόνο αθάνατο –της γνώσης σθένος–
πάνω στις πίκρες στίχους ανθίζει
εκεί που ο νους φτερανεμίζει
και παρηγόριας λόγοι δεν θαρρούν».
