Ελληνικός Δια-λογισμός είναι η δια του λογισμού είσοδος της ψυχής εις τα Δελφικά της Ανάκτορα. Παραμένουσα "εις εαυτόν" αναπτύσσει την διαλεκτικήν τέχνην, σταθμίζει, απορρίπτει, επιλέγει και, μετά γνώσεως, ελευθέρως αποφασίζει το "τα της εαυτής πράττειν".
Το πρώτον βιβλίον του ελληνικού δια-λογισμού ήτο η εισαγωγή, η προ του ανοίγματος της διανοίας, απαραίτητος γνώσις. Το δεύτερον, ανεξάρτητον του πρώτου, είναι αφιερωμένον εις την ψυχονοητικήν ισορροπίαν. Είναι η μεθόδευσις του συστήματος με αρχήν την διπλήν άγνοιαν:
