Οι χώροι μιας κατοικίας έχουν μια συγκεκριμένη χρήση στα πλαίσια της οικογενειακής ζωής και μέσα σε αυτούς και από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του, ο άνθρωπος μαθαίνει πώς Λειτουργεί ο κόσμος έξω από αυτόν. Μέσα από τους καθρεπτικούς νευρώνες αναπαράγει και μιμείται συμπεριφορές υιοθετεί κανόνες και δίνει το δικό του στίγμα στον υπάρχοντα χώρο, μετατρέποντάς τον σε τοπίο δράσης και αντίδρασης.
Δυστυχώς η σχολική τάξη, από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής της στον Ελλαδικό χώρο μέχρι και σήμερα, έχει υποστεί ελάχιστες δομικές αλλαγές και δεν στοχεύει στην ανάπτυξη και στην καλλιέργεια του προσωπικού στίγματος των μαθητών και μαθητριών που την αποτελούν. Λειτουργεί απρόσωπα και δίνει ελάχιστες δυνατότητες στα μέλη της να δημιουργήσουν σχέσεις δράσης και αντίδρασης με τον χώρο.
Στο βιβλίο αυτό, προτείνεται ο μετασχηματισμός της σχολικής αίθουσας στη προσχολική και σχολική εκπαίδευση μέσα από μια συστημική προσέγγιση, με στόχο την δημιουργία ενός χώρου μέσα στο σχολείο που προάγει την συναισθηματική ασφάλεια στα μέλη του, είναι προϊόν προσωπικής ενασχόλησης και εμπλοκής των μαθητών και μαθητριών στη δημιουργία του και λειτουργεί με τρόπο που οδηγεί όλα τα μέλη της ομάδας στην ανάπτυξη σχέσεων και αμφίδρομης επικοινωνίας.
Ο χώρος της σχολικής τάξης γίνεται χώρος συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων για το σχολείο και την κοινότητα, χώρος φροντίδας των πιο αδύναμων μαθητών, χώρος «σπιτιού», χώρος εισαγωγής του προσωπικού στοιχείου κάθε συμμετέχοντα, άρα χώρος που δημιουργεί μια ταυτότητα και κουλτούρα στα μέλη του.
Μέσα από την τέχνη στης αρχιτεκτονικής των εικαστικών και της θεατρικής έκφρασης στην εκπαιδευτική διαδικασία, ο μονοδιάστατος χώρος της σχολικής αίθουσας αλλάζει μορφή και μετατρέπεται σε «ζωντανό σύστημα» ανταλλαγής πληροφορίας για την βρεφικές προσχολικές και σχολικές δομές με στόχο τη συνδιαμόρφωση και τη συνεργασία εκπαιδευτικών και παιδιών, έτσι ώστε α «προσωπικές φωνές» των συμμετεχόντων να αποκτούν σημασία και χώρο να ακουστούν.
ΜΕΡΟΣ 1:
Η «ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΠΙΤΙ». ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΛΗ ΜΑΘΗΤΩΝ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΓΟΝΙΩΝ
1. Η Θεωρία Συστημάτων
2. Ο χώρος
3. Τα σχολεία Reggio Emilia
4. Πρόταση μετασχηματισμού της σχολικής αίθουσας σε «σπίτι»
ΜΕΡΟΣ 2:
Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ REGGIO EMILIA ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ, ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ «ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ» ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΕ ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ
1. Αποσαφήνιση όρων
2. Τα σχολεία Reggio Emilia
3. Κατασκευάζοντας το παιδαγωγικό περιβάλλον μάθησης. Πειραματική
πρόταση δράσης
ΜΕΡΟΣ 3:
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΣΕ ΤΑΞΕΙΣ ΒΡΕΦΩΝ. ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΧΩΡΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΙΚΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ
1. Μινιμαλισμός
2. Οργανώνοντας το χώρο σε μια τάξη βρεφών
περισσότερες πληροφορίες:
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ:
Η Κατερίνα Ανωγιαννάκη είναι παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας με μεταπτυχιακή εκπαίδευση στην Κριτική Παιδαγωγική και Εκπαίδευση Εκπαιδευτικών από το Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ρεθύμνου. Είναι συνιδρύτρια του Εργαστηρίου Συστημικής Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής Ροδάκινο, που εδρεύει στην Αθήνα, που στοχεύει στη συνύπαρξη της επιστήμης της Παιδαγωγικής και της Ψυχολογίας στην εκπαίδευσης επαγγελματιών και την ανάπτυξη ενός συστημικού απελευθερωτικού τρόπου σκέψης.
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν στη σχέση του ατόμου με τον χώρο και ειδικά τη σχέση που αναπτύσσει το παιδί και ο εκπαιδευτικός με το πλαίσιο της σχολικής τάξης, ενώ τα τελευταία χρόνια ερευνά σε βάθος πειραματικές μεθόδους και τεχνικές που αφορούν την προσωπική ανάπτυξη των παιδαγωγών με τη συμβολή των Τεχνών.
Γράφει βιβλία παιδικής λογοτεχνίας (Ο πρίγκιπας Μισός-2015, Χωρίς Παπούτσια-2018, Ο χορός της Χαράς-2019, εκδόσεις Μεταίχμιο), ενώ έχει γράψει και δυο παιδαγωγικά βιβλία με θέμα την βιωματική προσέγγιση της Τέχνης στην προσχολική και πρωτοσχολική ηλικία (Γνωρίζω το σώμα μου μέσα από την Τέχνη. 2012, Ένα δέντρο για τις 4 εποχές του χρόνου-2011, εκδόσεις Μεταίχμιο)
Δράσεις της έχουν παρουσιαστεί σε ημερίδες και παιδαγωγικά συνέδρια.
Τα τελευταία χρόνια παρέχει συμβουλευτική στήριξη σε παιδαγωγούς προσχολικής ηλικίας σε ατομικές και ομαδικές συναντήσεις ή σε σχολικές δομές και πειραματίζεται με την ανάπτυξη ενός μοντέλου εκπαίδευσης παιδαγωγών που στοχεύει στην συνύπαρξη τέχνης και επιστήμης σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο.
