Όταν οι σύμμαχοι απελευθέρωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μάουτχαουζεν, ο Simon Wiesenthal ήταν ανάμεσα στους επιζώντες μέσα σε ένα κτίριο γεμάτο πτώματα. Χάνοντας τη σύζυγο και την οικογένειά του στον πόλεμο και στους θαλάμους αερίων, ο Wiesenthal έβαλε σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει και να συλλάβει τους ναζί εγκληματίες πολέμου που είχαν σκορπιστεί και κρύβονταν σε όλο τον κόσμο, προκειμένου να τους οδηγήσει ενώπιον της δικαιοσύνης.

Ο Wiesenthal έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που ανακάλυψε το κρησφύγετο του Adolf Eichmann στη Νότια Αμερική, ως ένας επίμονος, ακαταπόνητος, ίσως υπερβολικά αφοσιωμένος ερευνητής. Τον αποκάλεσαν «εμμονικό εκδικητή» και «ανηλεή κυνηγό» των ναζί, όμως το πορτρέτο του από τον Joseph Wechsberg, δημοσιογράφο του The New Yorker, σκιαγραφεί ακριβώς το αντίθετο: έναν συμπονετικό άνθρωπο που δεν δίστασε να θέσει τη ζωή και την ψυχική του υγεία σε κίνδυνο, να θυσιάσει τα πάντα, προκειμένου να προστατέψει τους συνανθρώπους του και να φροντίσει ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη. Και όλα αυτά σε πείσμα των εναπομεινάντων υποστηρικτών των ναζί, κάποιων κυβερνήσεων που δεν έβλεπαν με καλό μάτι την προσπάθειά του, αλλά και του μεγαλύτερου εχθρού στο πέρασμα του χρόνου: της λήθης.

Μια συγκλονιστική ιστορία που μπορεί να διαβάζεται ως αστυνομικό θρίλερ, είναι όμως πολύ περισσότερα από αυτό.