Η παρούσα μελέτη περιγράφει ορισμένα ειδικά ζητήματα δικαίου των θρησκευτικών κοινοτήτων με πυρήνα το ν.4301/2014, τις δημόσιες συμβάσεις και τα προσωπικά δεδομένα. Πιο αναλυτικά, ο ν.4301/2014 συνιστά μια σημαντική καινοτομία στην ελληνική έννομη τάξη, καθώς ρυθμίζει το ζήτημα της ύπαρξης και λειτουργίας των θρησκευμάτων εντός του ελληνικού κράτους συγκεντρωτικά σε μεγάλο βαθμό και με γνώμονα την αναγνώριση της θρησκευτικής τους ταυτότητας. Περαιτέρω, οι δημόσιες συμβάσεις και ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα κατά την ανάθεσή τους, σε συνδυασμό με τις ιδιαιτερότητες αυτής ως ΝΠΔΔ, αναλύονται στις βασικές τους πτυχές, καθώς πρόκειται για ένα ζήτημα εξαιρετικά τεχνικό και διαρκώς εξελισσόμενο.
Τέλος, το θρήσκευμα ως προσωπικό δεδομένο έχει απασχολήσει θεωρία και νομολογία, ιδιαίτερα μετά την ισχύ του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων. Εν προκειμένω, αναλύονται ορισμένα ζητήματα που αφορούν το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, την αναγραφή του θρησκεύματος σε δημόσια έγγραφα, αλλά και την εκπαίδευση. Θεωρία και πηγές συνδυάζονται σε μια προσπάθεια διεξαγωγής συμπερασμάτων που αφορούν τη νομική πρακτική του θρησκευτικού φαινομένου.