Καθώς πλέον η υπεράσπιση της χούντας των συνταγματαρχών έχει ξεφύγει από το στενό πλαίοιο περιθωριακών ομάδων της άκρας Δεξίας και η ανιστόρητη όσο και αβάσιμη επιχειρηματολογία πέρασε από το σταδιο των "ανοιχτών παραθύρων" και της "μηδενικής εγκληματικότητας" σε εκείνο της λαϊκής αποδοχής των συνταγματαρχών και του ταχύτατου εκδυγχρονισμού της χώρας στο ποκιτκό κοινωνικό πεδίο, η απάντηση στον αναθεωρητισμό οφείλει να είναι καθημερινή διαδικασία. Το χειρότερο δε όλων είναι ότι στα καινοφανήαυτά συμπεράσματα θέλουν να καταλήγουν οι `οργανικόι διανοούμενοι" της αστικής τάξης οι οποίοι ενδεδυμενοι με επιστημονικές ιδιοτητες τις οποίες ποτέ δεν κατείχαν αλλά και υπό την εύνοια γόνων πολιτικών τζακιών και συστημικών ΜΜΕ θεωρούν ότι η "αληθεια" τους κατέχει αυθεντικότητα και μοναδικότητα. Φυσικά σε αυτή την "αληθεια` δεν μπορεί να βρει θέση η άγρια καταστολή στην Μπουμπουλίνας, στα κρατητήρια του ΕΑΤ ΕΣΑ, στους τόπους εξορίας και μαρτυρίου, δεν μπορεί να βρει θε΄ση η ταξικη βαρβαρότητηα που οδήγησε σε ενίσχυση του μεταναστευρικού ρεύματος την ίδια εποχή που η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων αυξήθηκε κατά 80% δεν πορούν να βρουν θέση η διαφθορά, η λοβιτούρα, η φαυλότητα, γελοιότητα, η αυταρχικοτητα και εντέλει η ασηματότητα όσων για επτά χρόνια περνούσαν τον εαυτό τους για πολύ σημαντικό. Η ιδεολογική σπορά της Σχολής του Σικάγου και του Αγουγκούστο Πινοσέτ αρχίζει να καρπίζει.
