Το βιβλίο των κειμένων ξεκινά από την θέση πως η γλώσσα της ποίησης, η γλώσσα της επιστήμης και η γλώσσα της φιλοσοφίας είναι βασικά ίδιες παρά τις διαφορετικές υφολογικές εκφάνσεις που μπορεί να έχουν. Ο τόμος, υπερβαίνοντας τα όποια ειδολογικά όρια, περιλαμβάνει ποίηση, πεζογραφία, δοκίμιο, στοχασμό, μελέτη, πραγματεία, απόφθεγμα και άλλα, σ’ ένα υβριδικό καλειδοσκόπιο ποικίλων εκφάνσεων του λόγου, ζητώντας να φανερώσει την βαθύτερη συγγένεια όλων αυτών των διαφορετικών κατηγοριών, να αποδείξει τη σχετικότητα και το διάτρητο των ειδολογικών περιχαρακώσεων, που χαρακτηρίζουν την λογοτεχνία και την γραμματολογία εν γένει.
