Μια πορεία ενηλικίωσης σε μια αναστατωμένη, ανικανοποίητη κοινωνία. Σε μια Ελλάδα που ζει στον απόηχο της Μεταπολίτευσης, εδώ και μισό αιώνα.

Εποχή κατά την οποία η προσωπική περιπέτεια μύησης στο «μεγάλο κόσμο» σπονδυλώνεται σε κομβικά γεγονότα στη χώρα και στον κόσμο. Το Παρόν ως Ιστορία αλλά και η Ιστορία ως Παρουσία στην καθημερινή ζωή, στις ατομικές επιδιώξεις, στις προσωπικές αγωνίες, στους παράδοξους έρωτες.

Ένας νέος άνθρωπος ψάχνει τον εαυτό του μέσα από κάτι που ν’ αξίζει τον κόπο της αφοσίωσης. Χαίρεται γιατί πιστεύει ότι  «ευνοϊκοί είναι οι καιροί, κατάλληλος ο τόπος». Εκπλήσσεται από την περιήγησή του σε μια πινακοθήκη χαρακτήρων, κάποτε υπαρκτών, σήμερα χαμένων και λησμονημένων. Παθιάζεται και διαψεύδεται. Και αναρωτιέται μέχρι τέλους «ποιοι ήταν όλοι αυτοί που μας έφτασαν μέχρι εμένα;».