Άνθρωποι σε χρόνους ζοφερούς
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-618-204-017-1
Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη, 3/2021
1η έκδ., Ελληνική, Νέα
€ 18.00 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
21 x 14 εκ, 400 σελ.
Περιγραφή

Βάλ­τερ Μπέν­γι­α­μινΜπέρ­τολτ ΜπρεχτΡό­ζα Λού­ξε­μπουργκΧέρ­μαν ΜπροχΚαρλ Γι­ά­σπερςΠά­πας Ιω­άν­νης ΚΓ`Ισάκ Ντί­νε­σεν (Κά­ρεν Μπλί­ξεν)Βαλ­ντε­μάρ Γκου­ρι­άνΡά­νταλ Τζά­ρελΓκότ­χολντ Εφραίμ Λέσ­σινγκ

Η Άρεντ πιστεύει ότι «ακόμα και στους πιο ζοφερούς καιρούς δικαιούμαστε να ελπίζουμε ότι θα φωτίσει και ότι ο φωτισμός δεν θα έρθει από θεωρίες και έννοιες, αλλά μάλλον από το αβέβαιο, τρεμάμενο και συχνά αδύναμο φως που κάποιοι άνδρες και γυναίκες με τη ζωή τους και το έργο τους θα ανάψουν κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις και θα φωτίσουν το διάστημα του χρόνου που τους δόθηκε πάνω στη γη».

«Στο Άν­θρω­ποι σε Χρό­νους Ζο­φε­ρούς η Χά­να Άρεντ μέ­σω των βι­ο­γρα­φι­ών δέ­κα «φω­τει­νών προ­σώ­πων» αξι­ο­ποιεί τη δύ­να­μη της γρα­φής της, τις γνώ­σεις της και την κρι­τι­κή δει­νό­τη­τά της, προ­σεγ­γί­ζο­ντας θέ­μα­τα σε πλή­θος πε­δί­ων: φι­λο­σο­φία, λο­γο­τε­χνία, θέ­α­τρο, ποί­η­ση, πο­λι­τι­κή - ακό­μα και την ιε­ρο­σύ­νη. Σε όλους αυτούς τους χώ­ρους κι­νή­θη­καν τα πρό­σω­πα που τι­μά για την προ­σφο­ρά τους στην αν­θρω­πό­τη­τα. Πρό­σφε­ραν, είτε σκορ­πί­ζο­ντας ισχυ­ρές δέ­σμες φω­τός φά­ρων, είτε -συ­νή­θως- σπιν­θη­ρί­ζο­ντας σαν κα­λο­και­ρι­νές πυ­γο­λα­μπί­δες μέ­σα στο σκο­τά­δι, προ­σελ­κύ­ο­ντας δί­πλα τους άλ­λες σπιν­θη­ρο­βό­λες πυ­γο­λα­μπί­δες, ώστε να κρα­τι­έ­ται ζω­ντα­νή η ελ­πί­δα ότι κά­πο­τε θα φω­τί­σει - όσοι έχουν δει σμή­νη πυ­γο­λα­μπί­δων στην ύπαι­θρο, κα­τα­λα­βαί­νουν τι εν­νοώ».

Δη­μή­τρης Ψυ­χο­γι­ός

Η Χά­να Άρεντ (1906-1975) ήταν από τους στο­χα­στές που με τη βα­θύ­τη­τα και την πρω­το­τυ­πία του έρ­γου τους ση­μά­δε­ψαν τον 20ό αιώ­να. Γεν­νή­θη­κε Γερ­μα­νο­εβραία, σώ­θη­κε από τους χιτ­λε­ρι­κούς δι­ωγ­μούς δρα­πε­τεύ­ο­ντας στη Γαλ­λία και από εκεί στις ΗΠΑ, όπου έζη­σε ως τον θά­να­τό της δι­α­τη­ρώ­ντας πά­ντα στε­νούς δε­σμούς με τη Γερ­μα­νία και την Ευρώ­πη. Τα έρ­γα της έχουν με­τα­φρα­στεί σε δε­κά­δες γλώσ­σες, ανε­ξά­ντλη­τα είναι τα βι­βλία, τα συ­νέ­δρια, τα άρ­θρα, οι συ­ζη­τή­σεις και ανα­φο­ρές στις αίθου­σες δι­δα­σκα­λί­ας και στα μέ­σα κοι­νω­νι­κής δι­κτύ­ω­σης για τη ζωή και το έρ­γο της.

«Οι άν­θρω­ποι για τους οποί­ους μι­λάω εδώ, δεν θα μπο­ρού­σαν να είναι πιο δι­α­φο­ρε­τι­κοί με­τα­ξύ τους. Θα είχαν δι­α­μαρ­τυ­ρη­θεί έντο­να, αν τους είχε δο­θεί η ευκαι­ρία να πουν τη γνώ­μη τους, που τους μά­ζε­ψα όλους μα­ζί στο ίδιο δω­μά­τιο. Δεν μοι­ρά­ζο­νται κοι­νά χα­ρί­σμα­τα ή πε­ποι­θή­σεις, ούτε επαγ­γέλ­μα­τα ή κοι­νω­νι­κό πε­ρι­βάλ­λον και, με μία εξαί­ρε­ση, δεν γνώ­ρι­ζαν ο ένας τον άλ­λο. Αλ­λά ήσαν σύγ­χρο­νοι, και ας ανή­καν σε δι­α­φο­ρε­τι­κές γε­νι­ές - με την εξαί­ρε­ση βέ­βαια του Λέσ­σινγκ, τον οποίο όμως τον αντι­με­τω­πί­ζω σαν να ήταν σύγ­χρο­νός μας. Μοι­ρά­ζο­νται με­τα­ξύ τους την επο­χή κα­τά την οποία συ­νέ­πε­σαν οι ζω­ές τους, τον κό­σμο όπως ήταν κα­τά το πρώ­το μι­σό του 20ού αιώ­να, με τις πο­λι­τι­κές του κα­τα­στρο­φές, την ηθι­κή του κα­τά­πτω­ση, την εκ­πλη­κτι­κή ανά­πτυ­ξη των τε­χνών και των επι­στη­μών».

Hannah Arendt