Παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα:

Ο Θεός, ήταν αυτός που αυθόρμητα από παιδί αγάπησα και ένιωσα, και που μέσα από τη μεταξύ μας επαφή έβρισκα τότε, τόσο τον εαυτό μου, όσο και το λόγο της ύπαρξής μου. Ο Κόσμος και η ματαιότητά του μέσα από τα μάτια μου ως εφήβου με απώθησαν, καθώς επίσης και η μικρότητα των ανθρώπων. Δεν άντεχα όπως και άλλα ευαίσθητα παιδιά, το ψέμα, την υποκρισία, και την απανθρωπιά του κόσμου μας. Ο τρόπος που μεγαλώσαμε, η τηλεόραση, η συμπεριφορά και οι καθημερινές συνήθειες των γονιών μου και των υπολοίπων ανθρώπων, μου φαίνονταν μάταιες και χωρίς ουσία. Έτσι, συμπιεζόμουν και βρισκόμουν να ζω και να υπάρχω, μέσα σε αυτό ακριβώς που δεν ήθελα να είμαι· όπως και πολλά άλλα νέα παιδιά, τα οποία βρίσκονται συχνά αντιμέτωπα με πράξεις και συνέπειες προς τις οποίες ωθούνται από την αντίδραση, και την αδυναμία τους να διαχειριστούν τον συναισθηματικό τους κόσμο, σε σχέση με τον κόσμο.

Αυτά, η αντίδραση προς τον πατέρα, και τη μητέρα μου, καθώς και η απάρνηση του έρωτα ως αιτία απομάκρυνσης από το Θεό και την καθαρότητα της ψυχής, με οδήγησαν τελικά στα δεκαεπτά μου χρόνια στο Άγιον Όρος.

Τι είναι όμως πραγματικά το άγιο όρος; Τι κρύβεται πίσω από το περίφημο άβατό του, και τι συμβαίνει εκεί μέσα που οι άνθρωποι, και κυρίως οι γυναίκες, δεν μπορούν να μπουν;

Το κείμενο αυτό είναι εμπνευσμένο μέσα από όσα είδα και έζησα. Είναι ένα ημερολόγιο του παρελθόντος, γραμμένο στο παρών. Και μέσα από αυτή την ιστορία παρουσιάζω, τόσο τη ζωή και τον αγώνα μου για ψυχική και σωματική επιβίωση, ως νεαρού μοναχού, όσο και τη μοναστική πραγματικότητα και στάση ζωής ορισμένων ανθρώπων, οι οποίοι επιλέγουν να ζήσουν αναχωρητικά, και το γιατί. Όλα τα ονόματα που αναφέρονται στη διήγηση είναι φανταστικά και όχι πραγματικά. Είτε πρόκειται για εμένα τον ίδιο και τους μοναχούς της μονής, είτε οποιουδήποτε άλλου αναφέρει η ιστορία, εκτός του Παπά, του οποίου το όνομα ήταν αυτή η ίδια του η ιδιότητα, ως ο παπάς και πνευματικός της μονής. Φανταστικά είναι επίσης και τα ονόματα ή οι ονομασίες τόπων, Αγίων, ναών και άλλων αναφορών, καθώς επίσης και των τόπων καταγωγής των προσώπων που αναφέρει η ιστορία.

Τέλος, θα αναφέρω πως το ταξίδι αυτό που έκανα μου έμαθε πάρα πολλά, το σημαντικότερο πράγμα που έμαθα όμως και που τελικά έχει σημασία, είναι να είσαι Άνθρωπος. Το ταξίδι μου αυτό θα μοιραστώ με τον αναγνώστη και τον άνθρωπο, και μέσα από τις σελίδες αυτές θα μοιραστώ την αλήθεια και τη γνώση.

Νέστορας Φανάρας