Οι πάντες έχουν το δικαίωμα να εκφέρουν κριτικό λόγο, ιδιωτικό ή δημόσιο, για το θέατρο. Το θεωρώ αυτονόητο και απορώ πώς κάποιοι επιχειρούν να το αμφισβητήσουν. Το δικαίωμα γνώμης είναι αναφαίρετο σε καθεστώτα δημοκρατικά. Και αλίμονο, αν επιχειρήσουμε να το περιορίσουμε. Η κριτική πρέπει να είναι ελεύθερη και "ο κρίνων κριθήσεται". Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους κριτικούς που έχουν στήλη σε έντυπο. Ο κριτικός και ο δημιουργός δεν είναι αντίπαλοι, είναι συνεργάτες. Ο ρόλος του κριτικού είναι, μαζί με άλλα, να μεσολαβεί ανάμεσα στον καλλιτέχνη και στο κοινό του, διευκολύνοντας τη μεταξύ τους επικοινωνία. Κάθε είδους "αστυνόμευση" του κριτικού λόγου που κάποιοι επικαλούνται, είναι και περιττή και επιζήμια. Η καλύτερη περιφρούρηση της τέχνης είναι να κάνουμε όλοι, δημιουργοί και κριτικοί, σωστά τη δουλειά μας, χωρίς "αστυνομίες του θεάτρου", είχε απαντήσει ο Τσέχωφ στο ανάλογο ερώτημα που του τέθηκε.
Με ρωτάτε ποια πρέπει να είναι η σκευή του κριτικού θεάτρου.
Ας έχει λίγες γνώσεις και πολλή εντιμότητα.
Προς Θεού, όχι το αντίθετο.