Τα σημεία τομής και διάκρισης δύο νεότευκτων θεσμών, όπως αυτοί ρυθμίζονται στο νόμο περί Εθνικού Κτηματολογίου (ν. 2664/1998) και στο νόμο για τη διαμεσολάβηση (ν. 4640/2019), επιχειρούν να αναδείξουν με την παρούσα έκδοση δεκατρείς νομικοί (πανεπιστημιακοί, δικηγόροι, διαμεσολαβητές, προϊστάμενοι κτηματολογικών γραφείων και συμβολαιογράφοι) με τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες μελέτες τους. Και τούτο προκειμένου να αποσαφηνιστεί ποιες κτηματολογικές διαφορές μπορούν να υπαχθούν σε διαμεσολάβηση και ιδίως υπό ποιες προϋποθέσεις η επιτυχής έκβαση της διαμεσολάβησης ενδέχεται να προσφέρει εναλλακτικό τρόπο κατάργησης κτηματολογικής δίκης.
Στο παράρτημα της έκδοσης ο αναγνώστης θα βρει πέντε πρακτικά επιτυχούς διαμεσολάβησης δυνάμει των οποίων επιτεύχθηκε διόρθωση ανακριβούς κτηματολογικής εγγραφής λόγω μη αναγραφής του αληθούς κυρίου, διόρθωση ανακριβών κτηματολογικών εγγραφών με αιτία κτήσης τη χρησικτησία, διόρθωση ανακριβών κτηματολογικών εγγραφών με αιτία κτήσης εκ διαθήκης κληρονομική διαδοχή αντί της καταχωρηθείσας εξ αδιαθέτου διαδοχής, διόρθωση ανακριβών κτηματολογικών εγγραφών όμορων γεωτεμαχίων με ανταλλαγή ΚΑΕΚ, όπως επίσης πρακτικό επιτυχούς διαμεσολάβησης ως αφετηρία υλοποίησης διανομής κοινής περιουσίας.
